Ministerstwo Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej rozesłało do konsultacji społecznych projekt założeń projektu zmiany ustawy o gospodarce nieruchomościami. Niepokój Urzędu wzbudza zwłaszcza treść niżej wymienionych artykułów ustawy o gospodarce nieruchomościami:
Art. 5 [Waloryzacja] Waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze obwieszczeń, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Art. 227 [Waloryzacja] Do czasu ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wskaźników zmian cen nieruchomości waloryzacji dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Wypada odnotować, że pismo wysłane zostało 16 stycznia a termin zgłoszenia uwag zakreślono na 31 stycznia bieżącego roku. Z uwagi na okres doręczania projektu podmiotom z rozdzielnika na sformułowanie merytorycznego stanowiska pozostawiono jedynie kilka dni. Przepis obowiązuje czternaście lat a jego gruntowną zmianę redakcyjną Dobrodzieje z Ministerstwa konsultują w tydzień.
Jak trafnie zauważył Podsekretarz Stanu zasada aktualizacji kwot, przysługujących różnym prywatnym podmiotom, wykorzystywana jest w szesnastu kategoriach przypadków prawnych. Ustawodawca szesnaście razy w różnych przepisach regulujących różne przypadki modelowe nakazuje waloryzację kwot rozliczenia w oparciu o zmienianą zasadę. Bezspornie norma konstytuuje zasady ogromnego waloru przepływu środków pieniężnych. Niestety w analizie skutków finansowych projektowanych zmian Ministerstwo zasłoniło się zwrotem, że regulacja nie będzie miała wpływu na Skarb Państwa i budżety samorządów. Gdy nie wiemy o co chodzi idzie z pewnością o dobro wspólne albo jak kto woli sprawiedliwość społeczną. Z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością kosztami obciążeni zostaną właściciele nieruchomości, zwykli ludzie, co jakiś czas wyborcy.
Trybunał Konstytucyjny 21 lipca 2011 roku w wyroku sygn. akt K 23/08 zajmował się zgodnością z Konstytucją RP oraz poprawnością legislacyjną przepisu art. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dobrodzieje nasi z MTBiGM w przedłożonym projekcie powołują się na zdania odrębne sędziów Trybunału jakoby pomijając nakaz skierowany w stronę organu państwowego wypełniania jego ustawowych obowiązków. Ciekawe czy z innego postępowania przed Trybunałem, w sprawie K 4/10 o konstytucyjności przepisów o odszkodowaniach za wywłaszczenia gruntów pod drogi, Przełożeni Wydziału Nieruchomosci także wspominać będą zdanie odrębne sędziego Trybunału Konstytucyjnego?
Czego dotyczy materia inicjatywy? Oczywiście zasad rozliczania się Skarbu Państwa i samorządów z obywatelami. Póki ceny nieruchomosci rosły szybciej niż inflacja aktualizacji kwot dokonywano poprzez waloryzację współczynnikiem indeksacji cen. Przewlekła nieudolność GUS-u dotrwała do momentu gdy na rynku gruntów zauważamy recesję i spadek cen. Organy zauważyły, że gdyby były staranne i ogłosiły prawem nakazany współczynnik za błędy administracji nie musiałyby płacić tak wiele. Sięgnięto do danych NBP i z trwogą powołano się na znaczne rozbieżności. Trudno się kieruje gospodarką nieruchomościami gdy nie zna się danych na temat zarządzanego rynku. W przywołanym postępowaniu przed Trybunałem pracownik ministerstwa otwarcie przyznał, ze organ nie wie za jakie ceny wykupuje grunty pod drogi. Doradzam zlecić badanie prywatnemu przedsiębiorcy a przedłoży kompleksowe i historyczne zestawienia z terenu całego kraju. Informacje wyrywkowe dostępne są w artykułach organizacji zawodowych i wielu publikacjach w mediach publicznych prix viagra pfizer france.
Wracając do propozycji zmian i regulacji korzystnej dla dobra wspólnego, czyli kogoś tam bezimiennego, najczęściej indywidualnego. Proszę zwrócić uwagę, ze cykle koniunktury są zmienne. Stan niższości, na rynku nieruchomosci, cen rynkowych od cen kosztowych lub indeksu zmian cen towarów konsumpcyjnych nie będzie trwał w nieskończoność. Relacja może się odwrócić gdy nowelizacja zostanie uchwalona. Proponujemy bardziej perspektywiczną i relewantną zmianę systemową. Niechaj współczynnik ustala organ w oparciu o dostępne źródła a w przypadku sporu niechaj o waloryzacji decyduje opinia biegłego. Środowisko rzeczoznawców majątkowych doskonale uniesie i ten obowiązek spętany z przywilejem. W zależności od stanu rynków, po serii objazdowych szkoleń na lokalnych rynkach dla poszczególnych sporów powstawać będą opinię kreujące jedynie słuszne i społecznie odpowiedzialne współczynniki waloryzacji całkowicie zaszczepione od przypadkowości i losowości zdarzeń wolnej gospodarki.
Projekt w swym zamyśle nie zasługuje na szersze omówienie. Z pewnością gdy intencje wyeksplikowane oraz ukryte w kulisach słów wyrodzą się w frazach nowelizacji będzie okoliczność aby odezwać się co do merytorycznych konsekwencji nowelizacji.
