Raporty oddziaływania inwestycji na środowisko są przygotowywane w ramach pakietu dokumentów koniecznych dla rozpoczęcia i oddania do użytkowania inwestycji drogowej. Pomiar zanieczyszczeń, kodeksowo nazywanych immisją na tereny przyległe – sąsiednie, realizowany obligatoryjnie także po otwarciu nitki komunikacyjnej dla publicznego korzystania. Znane są sytuacje, ze zakładany poziom hałasu, amplituda drgań bądź emisja zanieczyszczeń lotnych przekracza obowiązujące normy i/lub zakładane ilości. Zaprojektowane bądź standardowe jak np. ekrany izolatory nie spełniają pokładanych w nich nadziei. Inwestor – zarządca drogi, najczęściej GDDKiA z uwagi na obowiązujące przepisy prawa ochrony środowiska staje się trucicielem. Jeśli szkoda przekracza granice wykupionego pasa drogowego powstaje obowiązek ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania na terenie występowania poszczególnych przekroczeń. Aktualnie prawo opisywało sytuacje i zasady postępowania jednak brakowało przepisów wykonawczych i jasnych procedur pomiarowych. Skutkiem tego właściciele gruntów zanieczyszczonych sąsiedztwem drogi ekspresowej bądź autostrady mieli trudną drogę na dochodzenie roszczeń odszkodowawczych. Rząd związany stosowna dyrektywą przygotował projekt rozporządzenia w „sprawie dokumentacji i rekompensat dotyczących obszaru ograniczonego użytkowania dla drogi krajowej”. Treść projektu wraz z uzasadnieniem dostępna jest pod adresem:
Istotne i cenne jest, że problem został zauważony i podjęto starania jego rozwiązania. Niestety nie jest to akt prawny wskazujący czytelne algorytmy działania. Wprost prawodawca pozbawił rozporządzenie mocy konstytutywnej uchylając się od precyzyjnej normalizacji pojęć szkody poprzez immisje. Jednak opisano zakres obowiązkowych pomiarów i dokumentów, które staraniem zarządcy drogi muszą zostać zgromadzone a w ramach dostępu do informacji publicznej okazane społeczeństwu. Trudno przesądzić czy po przyjęciu treści rozporządzenia rozwiąże ono większość sporów sąsiedzkich – obywatel Skarb Państwa zarządzający drogą krajową – lecz powstaje przesłanka dla porozumienia. Zdaniem Kancelarii Solski i Partnerzy ułomnością regulacji jest ścisłe określenie terminu na zgromadzenie dokumentacji bez wskazania rozwiązań intertemporalnych. Precyzując nie ujęto czy i jak można lub należy wprowadzać w życie obowiązki w rozporządzeniu zawarte dla inwestycji oddanych do użytkowania w terminie poprzedzających wejście w życie przepisu.
